تجزیه انتخابی فتوترمال

تجزیه انتخابی فتوترمال

(فتوترمولیز انتخابی)

در اوایل سال 1983، مقاله علمی منتشر شده توسط دو محقق، اندرسون و پریش، "تجزیه فتوترمال انتخابی" را پیشنهاد کرد. این یک مفهوم بسیار مهم برای توسعه و کاربرد لیزر در پوست است. در آن مقاله، نویسنده به مفهوم تجزیه انتخابی فتوترمال می پردازد.

اصل آن به طور عمده به سه جنبه تقسیم می شود: استفاده از نور مناسب برای (الف) طول موج، (ب) مدت زمان پالس و (ج) مقدار تزریق، با استفاده از تجزیه انتخابی فتوترمال، می تواند به طور دقیق هدف را توسط آسیب حرارتی لیزر بسازد. .

فتوترمولیز:

· انرژی نور به کار گرم برای بافت هدف تبدیل می شود، نور توسط هدف جذب می شود و انرژی گرمایی تولید می شود.

· گرما بر روی بافت هدف اثر می گذارد و باعث آسیب فیزیکی (تبدیل) می شود.

· هدف متعاقباً توسط سلول های سیستم ایمنی پاک می شود یا از نظر متابولیکی جذب می شود.

از آنجایی که گروه های رنگدانه های مختلف جذب متفاوتی نسبت به طول موج های مختلف نور دارند، یک طول موج لیزر می تواند اثر انتخابی را به دست آورد.

هنگامی که لیزری با طول موج مشخص از پوست عبور می کند، توسط بافت هدف (هم، ملانین، کلاژن یا آب) جذب می شود. با این حال، جذب طیف‌های طول موج خاص توسط بافت‌های اطراف کمتر است، بنابراین بافت‌های هدف خاص (مانند لکه‌ها) می‌توانند به طور انتخابی با تأثیر کمتری بر بافت‌های اطراف تخریب شوند.

با توجه به مدت زمان پالس مناسب، گرمای تولید شده توسط این روش های فتوترمال به هدف محدود می شود. این همه به زمان آرامش حرارتی روی هدف مربوط می شود.

مهمترین نکته این است که طول مدت پالس نور لیزر/ پالس شدید نباید از زمان اتلاف گرمای هدف بیشتر شود، در غیر این صورت گرما به بافت های اطراف تابش می کند و در نتیجه آسیب بافتی و احتمال تشکیل دلمه ایجاد می شود. زمان اتلاف گرما تحت تأثیر حجم صحیح هدف قرار می گیرد، هرچه هدف کوچکتر باشد، زمان اتلاف گرما کوتاهتر است، بنابراین مدت زمان پالس لیزر نیز کوتاهتر است.